LOGOWANIE
KWALIFIKACJA INF4 - STYCZEŃ 2023 - ROZWIĄZANIE ZADANIA NR 2
KOD ARKUSZA: INF.04-02-23.01-SG
Podziel się arkuszem z innymi i udostępnij go na Facebooku:
SKRÓCONA TREŚĆ ROZWIĄZANIA:
Rezultat 1: Implementacja, kompilacja, uruchomienie programu
Uwaga: kryteria należy odnieść do aplikacji konsolowej, jeżeli ta nie istnieje, zastosować 1.1 + 1.6 do aplikacji mobilnej
Wystarczy, że sprawdzaną cechę zastosowano dla większości przypadków w kodzie
R.1.1 Kod źródłowy zapisano w sposób czytelny: instrukcje w osobnych liniach, stosowane spacje pomiędzy operatorami, konsekwentnie stosowana wybrana konwencja dla nawiasów klamrowych
R.1.2 Kod zapisano z wcięciami dla zagłębień bloków
R.1.3 Użyto znaczące nazewnictwo metod / funkcji
R.1.4 Użyto znaczące nazewnictwo zmiennych / pól oraz klasy. Wyjątkami od reguły są zmienne bufor, tmp, iteratory pętli itp. Kryterium nie jest spełnione tylko wtedy, gdy nazwy zmiennych nic nie znaczą, np. x, fun
R.1.5 Zastosowano typy zmiennych pasujące do problemu (np. dowolny typ numeryczny dla identyfikatora i licznika; typ napisowy dla tytułu i treści notatki; dopuszcza się w języku Python bez typu)
R.1.6 Podjęto próbę skompilowania kodu, co udokumentowano zrzutem ekranowym przedstawiającym uruchomiony program lub jego kompilację
R.1.7 Program nawiązuje zrozumiałą komunikację z użytkownikiem. Wyświetla tytuł i treść notatki. Jeżeli kod nie uruchamia się z powodu błędów kompilacji - sprawdzić w kodzie aplikacji
R.2
Rezultat 2: Aplikacja konsolowa
Uwaga: kryteria 2.1 * 2.7 należy sprawdzić w kodzie programu, sprawdzane elementy muszą być zapisane zgodnie ze składnią.
Gdy aplikacja nie uruchamia się, a zdający zapisał zrzuty ekranu z uruchomienia aplikacji należy sprawdzić powód braku kompilacji. Jeśli występują błędy w plikach źródłowych zdającego kryteria 2.8 i 2.9 nie są spełnione. Jeżeli błędy występują w innych plikach ocenić na podstawie kodu i zrzutu ekranu
W kryteriach 2.5 + 2.7 dopuszcza się funkcje zamiast metod (podejście strukturalne)
R.2.1 Kod składa się z programu głównego oraz definicji klasy notatka w której zdefiniowano przynajmniej jedno pole i przynajmniej jedną metodę zgodne z treścią zadania (może być niedokończona, lub z błędami)
R.2.2 Klasa zawiera dwa pola numeryczne o zasięgu private oraz dwa pola napisowe o zasięgu protected (w Python zgodnie z konwencją zastosowano dla protected jeden podkreślnik w nazwie, dla private dwa podkreślniki)
R.2.3 Pole licznika notatek jest statyczne oraz jest inkrementowane (lub zwiększane o jeden) w konstruktorze przed przypisaniem jego wartości do pola identyfikatora
R.2.4 Klasa zawiera konstruktor z dwoma parametrami wejściowymi typu napisowego. Parametry są przypisywane do tytułu i treści notatki, do pola identyfikatora jest przypisana wartość licznika
R.2.5 Zdefiniowano dwie metody bezparametrowe oraz nie zwracające wartości (np. typ void). Obie metody mają zakres public
R.2.6 Jedna metoda wyświetla jedynie tytuł i treść notatki
R.2.7 Druga metoda wypisuje zawartość wszystkich pól klasy oddzielonych od siebie średnikiem
R.2.8 Program kompiluje się i uruchamia w konsoli, co udokumentowano zrzutem ekranu
R.2.9 W programie tworzone są dwa obiekty klasy notatka, pierwszy ma identyfikator równy 1, drugi - 2 . Wartość licznika jest zgodna ze stanem rzeczywistym i jest równa 1, gdy jest utworzony tylko jeden obiekt, 2 gdy dwa obiekty itd. (sprawdzić w kodzie jaka jest kolejność tworzenia obiektu względem wyświetlania danych diagnostycznych)
R.3
........
........
